Mensen zeggen vaak: en nu staat je leven op z’n kop met de komst van een baby. Daar ging ik ook vanuit dat dat zo zou zijn maar dat is in ons geval helemaal niet zo. Natuurlijk is het anders met de komst van zo’n kleine. Je slaapt (een stuk) minder, bent iets minder flexibel maar verder voelde het gelijk heel natuurlijk aan met de komst van Tijs . Alsof het altijd zo geweest is.
Tijs is over een weekje alweer twee maanden (!!) oud. Jemig wat gaat die tijd snel. De eerste drie weken leefden we echt in onze bubbel. We hebben het bijna alleen maar over baby’s gehad. Poepluiers. Wanneer heeft hij drinken gehad? En moet je kijken hoe knap hij is. Dat waren vooral de onderwerpen waar het bij ons aan de eettafel over ging. En het was heerlijk. Martijn was deze drie weken lekker thuis en ook dat was heel fijn. Lekker een beetje aanrommelen in huis en een beetje wandelen buiten. Maar eerlijk gezegd, wilde ik na die drie weken ook wel eens wat voor mezelf doen. In eerste instantie voelde ik mij daar wel een beetje schuldig over maar dat gevoel ging gelukkig al gauw weer weg. Ik ben van mening dat het juist goed is dat je even kiest voor jezelf. Hier moet je natuurlijk een balans in vinden. Mijn eerste uitje was naar de bioscoop en ik heb wel een half uur niet aan Tijs gedacht. En stiekem was dat best even lekker maar had ik daarna wel weer sterk de behoefte om naar huis te gaan om weer met hem te gaan knuffelen.
Die drie weken zijn voorbij gevlogen en het werd ook weer tijd dat Martijn aan het werk zou gaan. Helaas. Hij is die drie weken vrij geweest en zoals ik al beschreef vond ik dat heerlijk. Ik vond het dan ook echt vreselijk dat hij niet meer de hele dag thuis was. In die week dat ik alleen met Tijs was moest ik echt mijn draai vinden. Ik kon Martijn niet meer om hulp vragen als ik iets was vergeten, mijn ontbijt werd pas tijdens de lunch gegeten en douchen lukte ook pas toen Martijn er weer was. Ik ben zelfs ziek geweest die week. Gelukkig was dit wennen van korte duur want per week ging het steeds beter en kan ik nu zeggen dat ik mijn draai gevonden heb. Ik ben weer aan het bloggen, bakken en ga op pad om leuke dingen te doen. En ik vind het heerlijk thuis. Ik hoef nog echt niet te denken aan werk (dit hoeft pas weer in februari) en ik heb er ook echt totaal geen behoefte aan. Gelukkig duurt het nog even en ga ik er ook niet aan denken.
Voordat ik bevallen was zei ik altijd dat ik gewoon mijn ding wil blijven doen en dat het ook prima kan met een baby. Daar ben ik nog steeds van overtuigd. Wel merk ik dat ik het bij sommige dingen nog een beetje lastig kan vinden. Bijvoorbeeld tijdens een feestje. Neem je hem mee? Regel je oppas of blijf je toch thuis? Vroeger had ik daar wel een mening over maar nu ik het zelf zo beleef is het toch een beetje anders. Ik denk dat ik alles maar gewoon een keer moet doen en het dan maar moet bekijken of het lukt of niet. Eens moet de eerste keer zijn. Ook willen wij in december een paar dagen nog naar Gent of Brugge met z’n drietjes. Ook daar ben ik benieuwd naar hoe het loopt. Wat ik al zei, ik moet dingen maar gewoon beleven want je weet het ook niet. Je kunt niet alles van tevoren voorspellen en dat is iets wat ik steeds meer leer. Dat ik dingen moet loslaten. We gaan het wel zien, want uiteindelijk komt alles toch wel goed.
Voor nu gaan we gewoon nog lekker verder met de dingen die we doen. We zijn alweer halverwege november en de feestdagen komen er weer aan. Ik heb daar in ieder geval heel veel zin in. Ik hoop dat je het leuk vond om te lezen hoe wij de eerste twee maanden hebben beleefd en ik ben benieuwd hoe het voor jou was toen je net een kindje hebt gekregen. Laat het weten in een reactie.
Iets meer babyspam op mijn blog maar geloof mij, het zal niet alleen maar over baby’s gaan hoor ;-). Gelukkig zijn er nog genoeg andere dingen om over te schrijven.
Tot snel,
Liefs, Kim
